AĞITLARLA YANAR ÇOCUKLARYolculuk ağırlığını taşırsın.Öfkelerle kederin doluSen de bilmezsinÖfkeli mi kederli misin.Yalnızlık kaybedilenlerin ağıdına sığınıpSöylenecek söz bırakmamış.                                  Yaşamın kendisiZamansız çıkan çığlıklar gibiVe yeryüzüSavurgan kederler gibi örter üstümüzü.Kifayetsiz kalır ağıtlar.Neylesek?Artık ağıtlarla büyüyor çocuklarBüyütemediklerimizBilinmez yangınlarla yanar