Şair Roni Margulies'ten ailesine İstanbul'a yan yana gelmesi neredeyse imkânsız ebeveynlerine çocukluğuna okul hayatına Londra'ya ve aslında gündelik yaşayışın can alıcı detaylarına odaklanmış bir hatırat!

Ailem ve Diğer Yahudiler'de okuyucular "Bunu ben de yaşamıştım" hissine kapılacak sıkça. Çünkü Margulies kendine ve çevresine o kadar dürüst ki bahsi geçen duyguyu hissetmemek çok zor. Bir yandan da okurlar artık sayıları geçmişe oranla azalmış İstanbul'daki Yahudilere dair birçok şey öğrenecek "içeriden".

Bu hatırat "hiçbiryerli" ama öte yandan hem İstanbullu hem Londralı bir şairin kendine dahi acımasızca yaklaşmasının parıltılı bir vesikası.

sonra oyuncaklarını sayan bir çocuk gibi
tek tek saydı hepsini "Bu nerenin ki?" dedi
destenin ortasındaki metal halkayı tutarak.
Hastaydı yerinde değild ibir süredir aklı.

"O" dedim "açamadığımız kapıların anahtarı".
Biliyordu sanki günlerdir ilk kez gülümsedi
"Yoo" dedi "Bu gece kullanacağım ben bunu".
O gece öldü. Bana kaldı anahtarları.