Hastalığını öğrendiği gün hayatım bitti diye düşündü... Ben bittim artık!
Önceden duymadığı bir hastalık da değildi. Ama yine de inanamadı. Bu hastalık hakkında çok şey bildiğini sanıyordu. Oysaki hiçbir şey bilmiyormuşum dedi. Bunu yaşamadan anlamak da mümkün değildi zaten. Her yaşayan da aynı şekilde de yaşamıyordu belki de. Beni kimse anlamayacak diye düşündü. Kimse ne hissettiğimi anlamıyor.
Ne kadar sürdü bu yalnızlık hissi? Ne zaman son buldu? Artık psikolojik destek alıyordu ama o bile yetmiyordu.
Duygularını mektuplara dökmeye ve hayatını birisine anlatmaya karar verdi. O kişi elbette ki Leyla olacaktı. Mektuplarına cevap beklemeden yazmaya başladı. Her mektupta kendine dair farklı ayrıntılar hatırlıyor o günü tekrar yaşıyordu.
Yağmurdan Leyla'ya giden mektuplara bir cevap gelecek miydi?