Duru masmavi bir gökyüzüKenarında bir bulut parçası...Bir ardıç ağacı tepesinde bir kaya...Uzakta bir Yörük çadırıAğacın altında yaşlıca bir kadın bulutların gölgesine bakıpTek kişilik bir efsane anlatıyor üç cümlede...Kadınsal imgeleri olan bir efsaneDoğumu yaşamı aşkı kudreti içine sığdırıyorAnsızın bir telli turna beliriyorHasreti dumanı derdi aman vermeyen feleği hatırlatıyor sankiUçurumun kenarında bir gidip bir geliyorDenizle dağın birleştiği ufuk çizgisinde ululardan bir zat beliriyorİşte gönül efsanesi orada başlıyor:"Su gibi duru olsun yüreğin" diyorkenMor-beyaz bir efsaneye dönüşüp bir şehrin adı oluyorObanın tepenin köyün ormanın adı...Sözün hikmeti nazarın can alıcı büyüsüne bulanıyorBir deyiş bir nakış bir isim bırakıyor...Roza-Rize Kastamoni-Kastamonu Mara-Mardin'e dönüşüyor...