Bazen hata yaptığımızı kabul etmeyiz ya da yaptığımız
yanlışı görmeyiz. Ebeveyn isek çoğumuza karşı yaptığımız
hatayı işyerinde mesai arkadaşımıza mahalledeki
komşumuza en yakın akrabamıza hatta eşimize karşı dahi
hata yaptığımız veya önyargıda bulunduğumuz olabiliyor.
Gelin hep beraber bir göz atalım mı? Hangimiz nerde ve
nasıl hata yaptığını...
Tamamen gerçek hayat hikayelerinden uyarlanmış aile
içerisinde ihmal edilen ve ihmal sonucu çıkmaz yollara
sapan çocukların taciz-tecavüze varana kadar farklı bir
pencereden tanıklık edelim mi?
Ebeveynlerin kimi zor durumda olduğundan kimi ise hayat
şartlarına göğüs gerdiremediğinden dağıttığı yuvasını ve
geride kalan çocuklarını Sosyal Hizmetler ve Çocuk
Esirgeme Kurumuna bıraktığı o çocukların dramına bir göz
atalım.
Anlatım hiçbir anne-babayı zan altında bırakmayacak hatalardan ders almak niteliğindedir.
Anneciğim benim sen de beni bırakıp gittin! Bu koca şehirde ne yapar nasıl
yaşarım! Hele ki hasretine hiç dayanamam...
Sen de ağlıyordun anne!..
Biliyorum sen de dayanamazsın hasretime ama mecbur kaldıın. Mecbur kalmasan bir anne canından kanından olan evladım yurt kenarına bırakıp gider mi? Yürek taşıyan ve aklını yitirmemiş hangi anne razı gelebilir?