Bediüzzaman Said Nursî / Molla Muhammed el-Kersî Bediüzzaman Said Nursî Hazretlerinin, Birinci Dünya Harbinin ilk yıllarında, Doğu Anadoludaki cephe hattında muharebeye bizzat iştirak ederken Arapça olarak telif ettiği “İşârâtü’l-İ’câz” adlı eseri, Molla Muhammed el-Kersî tarafından orijinal nüshası esas alınarak tercüme ve şerh edildi. Eserin Takdim yazısında, Bediüzzaman Hazretlerinin beyanlarına dayanılarak neden yeni bir tercüme ve şerh yapıldığı anlatılıyor. “Eserimi, hakíkí bir tefsîr niyyetiyle yapmadım; ancak ulemâ-i İslâm’dan ehl-i tahkíkın takdîrlerine mazhar olduğu takdîrde, uzak bir istikbâlde yapılacak yüksek bir tefsîre bir örnek ve bir mehaz olmak üzere o zamânların insânlarına bir yâdigâr maksadıyla yaptım.” diyen Bediüzzaman, eserin "umûm Risâle-i Nûr’un bir fihristesi, bir listesi ve o Nûr bahçesinin bir fidanlığı ve sırr-ı i’câzi’l-Kur’ân’ın bir menbaı olduğu"nu da belirtiyor. Dakík nükteleri ve ince ma’nâları ihtivâ eden bu mübârek tefsîr, müellifinin her ân şehîd olmayı beklemesi gibi bir hâlet-i rûhiyye içinde kaleme alındığı için, İslâm tarihinde bu ma’nâda böyle bir tefsîrin eşi ve benzerine rastlanmıyor. İşârâtü’l-İ’câz Şerhinin üçüncü cildinde, Bakara Sûresi’nin 6. ve 7. âyetleri tefsir ediliyor. Kur’ân’ın inzâr ve tebşîrde dengeyi koruduğu, Allah’ın cemâl ve celâl tecellîlerini nazara verip hayra teşvîk ederken günahlara düşmekten de sakındırdığı anlatılan eserde; küfrün çeşitleri, insanı küfre götüren amel ve sözler, insanın iradesi ile küfür arasındaki münasebet işleniyor. İslâm inancında önemli bir yer tutan kadere iman konusu, bilhassa Bakara Suresi’nin 7. âyeti tefsir ve şerh edilirken tafsilâtlı bir şekilde izah ediliyor. İnsanın kendi iradesine dayanarak hayır ve şer fiillerini işlemesi ile ezelde bunların Allah’ın ilminde yer alması gibi müşkil meselelere açıklık getirilen kitapda, inkârcılara ebedî Cehennem azabının nasıl adalet olduğu da anlatılıyor.