Bediüzzaman Said Nursî / Molla Muhammed el-Kersî Bediüzzaman Said Nursî Hazretlerinin, Birinci Dünya Harbinin ilk yıllarında, Doğu Anadoludaki cephe hattında muharebeye bizzat iştirak ederken Arapça olarak telif ettiği “İşârâtü’l-İ’câz” adlı eseri, Molla Muhammed el-Kersî tarafından orijinal nüshası esas alınarak tercüme ve şerh edildi. Eserin ilk cildinde, Bediüzzaman Hazretlerinin beyanlarına dayanılarak neden yeni bir tercüme ve şerh yapıldığı anlatılıyor. “Eserimi, hakíkí bir tefsîr niyyetiyle yapmadım; ancak ulemâ-i İslâm’dan ehl-i tahkíkın takdîrlerine mazhar olduğu takdîrde, uzak bir istikbâlde yapılacak yüksek bir tefsîre bir örnek ve bir mehaz olmak üzere o zamânların insânlarına bir yâdigâr maksadıyla yaptım.” diyen Bediüzzaman, eserin "umûm Risâle-i Nûr’un bir fihristesi, bir listesi ve o Nûr bahçesinin bir fidanlığı ve sırr-ı i’câzi’l-Kur’ân’ın bir menbaı olduğu"nu da belirtiyor. Dakík nükteleri ve ince ma’nâları ihtivâ eden bu mübârek tefsîr, müellifinin her ân şehîd olmayı beklemesi gibi bir hâlet-i rûhiyye içinde kaleme alındığı için, İslâm tarihinde bu ma’nâda böyle bir tefsîrin eşi ve benzerine rastlanmıyor. Besmelede ve Fatiha Suresinde zikredilen Allah, Rahmân ve Rahîm isimlerinin ifade ettiği manaların zenginliğine yer verilen birinci ciltte, âlemlerin Rabb’ine hamd ve ibadetin nasıl olması gerektiği, haşre işaret eden “din günü”ne itikadın önemi, “sırât-ı müstakím”in neleri ihtiva ettiği, kendilerine nimet verilenler ile Allah’ın gadabına uğrayanlar ve dalâlete düşenlerin kimler olduğu gibi konular işleniyor.