Tasavvufta 'doğruluk' en temel ilkedir. Arif olmak için önce doğru insan olmak gerekir. Mücrimi birçok şiirinde doğruluğun ve dürüstlüğün erdemine vurgu yapmıştır. Bir gün bir dost meclisinde bir ozan ortak bir tanıdıkları hakkında ileri geri konuşur; bir ara Mücrimi'ye "Sen bu konuda ne düşünüyorsun Dede?" diye sorar. Mücrimi konuşan kişinin gerçek bilgilere dayanmayan sözlerine çok sinirlenerek aşağıdaki dizeleri söyler:Be hey sofu; yalan yumru söylemeOtur edebinle haddini tanı!Kocamış aklını talan eylemeOtur edebinle haddini tanı!Bilmezsin arifler seni tartarlarAzarsan yalına zehir katarlarKuyruğundan tutup dışar' atarlarOtur edebinle haddini tanı!Mücrimi yaşam öyküsünde de kısaca değindiğimiz gibi hep iyiden doğrudan güzelliklerden yana olmuştur. Çevresindeki insanlara hep el uzatmış onların her türlü sorunuyla ilgilenmekle yetinmemiş eğitimleriyle de ilgilenmiştir.Mücrimi'nin aşağıdaki dizeleri onun yaşam felsefesini en iyi biçimde yansıtır:Hırsın nefsin dalgasına uyanlarHelâl haram demez; alıp yiyenlerMerhameti atıp ölü soyanlarO kulların gönlü taş olmak gerek....Mücrimi'yem; sofu hacı değilemDilrevalar gibi falcı değilemBoşa sıkan ahmak avcı değilemOtur edebinle haddini tanı!