Bu yazılar hakikati örterek hakirleştiren kimselere karşı yazılmış şuur çağrılarıdır. Tezat çukurunda debelenen insanlık içindeoluşan boşluğu yeni mezarlar kazarak kapatmaya çalışıyor. Ve edep hüzne ne kadar komşudur! Yazılarımda her anonun kokusu duyulur. Ama bizimkisi âşıkane hüzündür. Yetimhane değildir. Bu yüzden hüznümüz hezeyanlara değil heyecanlara gebedir. Ruh kökümüze tasallut olmuş bilumum kurtçuklardan arınmak dağarcığımıza kurulmuş darağaçlarında sallanan cesetten kelimelere yeni bir ruh üfl emek katı ve dondurulmuş kalıplar içerisinde bir fetişler mabedi haline getirilmiş gönül ve akıl evimizi hilkatin ve risaletin dışında mutlak hakikatin tanınmadığı bir mefkûre ocağı kılmak... Hamasete ram olmuş ham gönülleri tefekkür demiyle işleyip feraset dergâhında tam kılmak. Marifet de hakikat de bu olsa gerek. Aşkın kendisi aşktükendiğinde geride kalandır ve bu hem bir sanat hem de talihli bir tesadüftür. Ve Aşk imanın eylemidir. Kimde az aşkvarsa on da az iman vardır. "Nezih çalışmasının ilk satırlardan beri bir meltem gibi âşıkane hüznün kokusu gelir. İbrahim Gül'ün kaleme aldığı "Aşk-ı Sufi" eseri kendimizi bulma yolunda ruhumuzdaki hikmetli aşkın keşfetmesine yönelik "külü güle narı nura" çeviren meşk etmekılavuzudur. " Viktorija Levtrinskaja