O şeyi ki içimden koparıp attım kendi içimde huzur buldum. Gözüm peşi sıra bile bakmadı içim çok zengindi hemen boşluğu doldurdu. Boşluklar dolmadığı zaman insan azıcık olsa kaybettiği için teessüf ediyor. O şey için teessüf ediyorduonu atmağa bile değmez. İnsan bir şeyden tam anlamıyla vazgeçmediği zaman boşluğun yeri hemen belli oluyor. Dolmayan boşluklar yaşamda çelişkiler oluşturuyor...