Bu kitap piyasaya karşı bir koruma aracı olarak sosyal politikanın gelişimini ona asıl rengini veren Avrupa sosyal geleneğini ve bu geleneğin bir uzantısı olarak Avrupa Birliği sosyal politikasını inceliyor. Bu ana çerçeve içinde Türkiye sosyal politikasının evrimine ve onun AB sosyal politikasıyla uyum sorunlarına eğiliyor. Sosyal politika geçmişte olduğu gibi günümüzde de temel bir gerilim ve mücadele alanı olmaya devam ediyor. AB sosyal politikası aslında Avrupa sosyal geleneğinin bir uzantısı olarak değerlendirilebilir. Serbest piyasaya karşı bir tepki savunma ve onu sınırlama/dizginleme aracı da olan sosyal politika bu özelliği nedeniyle farklı toplumsal ve siyasal güçler arasında ciddi bir gerilim ve mücadele alanıdır ve böyle olmaya da devam edecektir. 1960'ların başından bu yana Avrupa bütünleşmesi içinde yer almaya çalışan Türkiye'de Avrupa Birliği ve Avrupa Konseyi standartları ile ILO sözleşmelerinde ifadesini bulan sosyal politika normlarına özellikle çalışanların toplu haklarına yönelik direnç de devam ediyor. AB müzakere süreci sosyal politika ve sendikal haklar açısından bir sihirli değnek değil. Çalışanlar ve onların örgütleri açısından önemli olanaklar barındıran bu sürecin nasıl işleyeceği ve hangi yönde gelişeceği sadece müzakerelere değil aynı zamanda sosyal mücadele sürecine de bağlı.