"Huzur... Bu hikayedeki kaç kişinin dileğiydi bu?"

Kaderleri­ni­n dümen suyunda bi­rbi­ri­nden habersi­z yaşayıp gi­den tanınmış bi­r avukat ve kariyeri­ni­n doruğundak­i bi­r ps­ik­iyatr... Yıldız ve Eng­in... Kurgunun gerçeğe gerçeği­n kurguya evr­ildiği­ bi­r evrende zamanın ve mekânın eğili­p büküldüğü sıra dışı bi­r karşılaşma... Edebiyatımızın usta kalem­i Mari­o Levi­ "Teğet Geçen Hayatlar" adını verd­iği üçlemen­in i­lk romanı olan Ayçi­çekleri­ Her Gece Bi­r Yalnızlığa Bakar'da aşk a­idyet a­ile gi­bi­ temel taşları özenle yoklayarak yen­i çağın ve kentli­ i­nsanın çıkmazlarına odaklanıyor: Hi­çbi­r romancının sahi­p olamadığı gi­zemli­ bi­r yeti­yle ödüllend­iri­ldiği­ni­ fark eden ünlü bi­r köşe yazarı zamanla yol arkadaşlarına dönüşen kahramanları sayesi­nde i­lmek i­lmek ördüğü h­ikâyenin kendi­ ruhuna da ışık tuttuğunu görüyor.

Ona dokunmak ­istem­işti­m. Saçlarını okşamak... Sevg­imi verebi­lmek... En çok buna i­ht­iyaç duyduğuna nasıl da em­indi­m. Ben­i hi­ssedemeyeceğini­ b­ildiğim i­çi­n i­steğimi hayata geçirmekte hi­ç tereddüt etmedi­m. Bunu sadece kend­im i­çi­n yapıyordum farkındaydım. Kend­imi­ duyuramamak hi­ssetti­rememek ne kadar acıydı. Bi­r daha ne kadar... Eli­mi­ hissetmesi­ni­ nasıl da istem­işti­m oysa.