"Havalandırma saatini kaçıracak gibiyim. Kapıyı açıp gidebilecekken gidemiyorum. Evde babamın sesini duymak istemiyorum. Gitmek istiyorum. Gideceğim hiçbir yer yok. Kimsem yok. Dilim yok. Yeryüzünde sadece ben mi varım yoksa sadece ben mi yokum bilmiyorum."

Küçük komik bir kızdır Zeynep 1980'de işkencelerden geçirilip Mamak Cezaevi'ne kapatıldığında. Şimdi aradan yaklaşık yedi yıl geçmiştir dışarıdadır.

"Dışarı"da hiçbir şey onun bıraktığı gibi değildir. Annesi babası kardeşleri mahallesi Tuzluçayır arkadaşları... Yalnızlık çeker korkar hastadır bir yandan da. Onun hayatı anlamaya hayata tutunmaya çalışmasının babasıyla hesaplaşamamasının hikâyesidir "Babam Yalnız Öldü". En çok da hatırladıklarının hiç unutmadıklarının.