Kalabalıklar içerisinde bocaladığımız yalnızlıklarda bazen içimizden haykırarak bağırıp çağırmak ağlamak ağlamak yine ağlamak gelir öyle değil mi? Bu haykırış bir doğum bir yıl dönümü..Belkide şimdi olduğu gibi eski bir yılın son artıklarında özenle hazırlanan tek kişilik bir masa başında yinelenip durur. Tek bir mum alevine yarenlik eden yalnızlığımızla dallanıp budaklanan bir vücut olur sanki..Sonu hiç gelmeyen bu gizemli yolda ilerlerken bazen bu yolculuktan yavaş yavaş zevk almaya başladığımızı fark ederiz..Bir tür alışkanlığa dönüşen bu ruh halimiz kimilerine göre bir yaşam biçimi kimilerine göre bir alışkanlık olmuştur artık..Yine bir mum alevinde çıktığımız gizemli yolculukta yolunuzun kesiştiği yüzlerce isimden sadece birkaç seven siluettir.. Ve geriye baktığınızda o anki yolculuğunuzla bütünleşen yalnızlığınızdan garip bir keyif alabilirsiniz...