Gün inmeye başladığında bekâr evinin müdavimleri tek tek düşmeye başladı. Kral henüz ortalıkta yoktu. Yan oda da uyuyan gececilerde çoktan uyanmışlardı. Önce arkasında bir şıngırtı sesiyle Osman göründü. Onu rektörle toplantıya giden Remzi takip etti. Akşama bekar evinin sahiplerine misafir gelenlerde vardı. Mevlüt bunlardan biriydi. Birde masaja giden iri yapılı Latif'de bekâr evine misafir olanlar arasındaydı. Masa kurulmaya başladığında Kral'da eve damladı. Gelir gelmez gözünü duvara dikti. "Bu ne rezelet. Duanın karşısına artist asılır mı hem de anadan üryan. Bunu asanda din iman yok mu?" diye bağırdı. Bütün gözler duvarda asılı duran artistlere döndü. Tekin "Ne bağırıyorsun ben astım. Orası benim duvarım ne istersem onu asarım sana ne. Senin duvarına ben karışıyor muyum" diye cevap verdi. Kral öfkeden yerinde duramıyordu. "Senin de bir ölçün yok. Bula bula bu resimleri mi buldun" dedi. Tekin oralı bile olmadı. "Kolayı var. Benim duvarıma arkanı dönersin geride ne resim var bakmasın olur biter."