M. o akşamüstü göğsündeki garip sızıyla geçmişi olmayan anısız bir güne uyandı. Belleğiyle gözlerini açtığı anın arasına yerleşmiş kendini bir varlık olarak kavramasına engel olan bir boşluğun kıyısındaydı. Nedenini bilmeden titriyordu: Saat altıydı; küçük bir bavul uyanır uyanmaz yolculuğa çıkacakmış gibi ayaklarının dibinde duruyordu. M. bir sabah neden yaptığını nereye varacağını bilmeden garip bir yolculuğa çıkıyor. Trenin ritmik ve yeknesak gürültüsü içinde M. bölüm bölüm geçmişe gidiyor. Yaşamadığımız yaşayamadığımız ya da farkına varamadığımız hayatlarla tanışıyor öğreniyor anlamaya çalışıyor. Bazen bir neden aramak sevgiyi öldürür bilmiyor... Hazzın ipliklerini söküyor şaşırıyor irkiliyor iştahla sorguluyor. Bozguncuları gençleşen ölüleri renkleri melodileri edebiyat öğretmenlerini Lerzan'ı belleğini arıyor. Bellek yoksa ne suç olur ne günah... Belleğin Kış Uykusu Mehmet Eroğlu evreninin benzemez ve ayrıksı romanı. Hayatı sanatı edebiyatı ve ölümü tartışan fantastik bir yolculuk hikâyesi... "Keşke birlikte rüya görebilsek."