kıyamadım masumiyetinle uyurkenhatıraları almayaböyle gitmem affedilir gibi değil!biliyorum..oda birden yabancılaştıhissedilen bir tek ayrılık kokusu:yanından kalkan ben değilmişim gibikollarında bıraktığım boşluğa bakıyorumbitti dediğimde ıslanan kirpiklerinse hala nemli onları silerken bıraktığım dokunuşumsayerli yerinde..ev mi ağırlaştı yoksa ben mi hafifleştim bilmiyorum!yine de ayaklarım kalmak için direniyor.gecenin kalıntılarıysagerçeği uzatıyor önüme..yaptığım affedilir gibi değilbiliyorum!ayak seslerim gelse de sussakın kapıyı kapamadan uyanma esaretim!bu filmi başa olmak için makinist olmak gerek ya da kaderci..geçen günleri tatlı bir sarhoşlukla ruhuma taşıdığım yeterli.ses çıkarma sakınfirar ediyorum geldiğim gönül sarayından!