'Bu bir kendinden vazgeçiş öyküsüdür'."Yürümeyi çok severdi Asil. Bazen iş çıkışlarında özellikle yürür günün gelgitlerini tekrar yaşardı. Arada yol boyu şarkılar söyler zaman zaman da bir hayal kurar ve uzun bir süre o hayali geliştirirdi zihninde. Bir arkası yarın gibi parça parça devam ederdi kurduğu düşü yeşertmeye. Hayal kurmak için geçkin görünen yaşına hiç aldırmaz "İnsan hayal kurabildiği kadar özgürdür." derdi. Geçmişten kalma anılara sahip çıkamıyorsak veya alışkanlıkları sonlandırıyorsak hemen işte o zaman geçmişte kaldığını sandığımızın özlemi burnumuzun direğini sızlatıyordu."