Kirmânî eserinde karışık olmayan düzenli ve sade bir yol izlemiştir. Konuları muhtasar bir şekilde bol ve anlaşılır misallerle işlemiştir. Bu örnekleme işini de genellikle bir plan dâhilinde gerçekleştirmiştir. Önce çok miktarda şiirleri şevâhid olarak göstermiş arkasından âyetlerde geçen edebî sanatlara işaret etmiş ve bunlan tek tek açıklamıştır. Sadece bir hadis-i şerifi şahid olarak gösteren müellif son olarak yine bir iki şiir örneğini kaydederek risâlesini tamamlamıştır. Elbette ki misallerden önce yer yer beyân ilminin kısımlarını öz olarak izaha çalışmıştır.