"Bizler kendi derimiz içinde ebedi yalnızlığa mahkumuz." T. Williams'ın 'Kızgın Damdaki Kedi oyununun girişine koyduğu bu epigramı Beyaz Geceler'in girişine de yerleştirebiliriz. Bu uzun öyküde yalnızlık ve çaresizlik karşı  konulmaz  bir  edebi  güçle  üzerimize çullanır: okurun olduğu kadar yalnızlığı hayalde aşmaya çalışan insanların da.