sende kavmimi görüyorumtopallayan habercimi otağımızıgeceleri yaktığımız ateşi üzerinden atlayan delilerive burada olmanın gerekliliğinitüm gücümle haykırıyorumdurma gelkalınması gereken ne kadar yer varsa oyalayarakbaşka bir yerde kalmanın manasını yitirdiğini bilerekkalbini terk et ve gelçünkü ikiye böleceğimkalbimi