Bir Günlük Düş ve Gerçek'in başında bu öyküyü yazma amacının çocukların sorunlarına dikkat çekmek olduğunu belirten Behrengi babası iş bulamadığı için onunla birlikte Tahran'a gitmek zorunda kalan yoksul bir çocuğun yirmi dört saatini anlatır. Bir Günlük Düş ve Gerçek toplumsal eşitsizliğin çocukları nasıl etkilediğini gözler önüne sererken dünyanın bütün çocuklarının sahip olduğu tek ortak şeyin hayal gücü olduğunu düşündürüyor.