Kemal Bilbaşar Cumhuriyet devrinin önemli hikâye ve roman yazarları arasındadır. O roman ve hikâye yazarlığı tiyatro ve senaryo yazarlığı gazetecilik öğretmenlik gibi birçok işi bir arada yürütmüş çok yönlü bir insandır. Edebî hayatının başladığı 1937'den son eserlerinin yayımlandığı 1981'e kadar sekiz hikâye kitabı ve kitap halinde on roman yayımlamıştır. Bunun yanı sıra gazetelerde tefrika halinde kalan iki romanı ve kitaplarına girmemiş hikâyeleri piyes ve radyo oyunları hatıra gezi yazısı ve makaleleri de vardır.

Bilbaşar öğretmen oluşunun da etkisiyle Anadolu insanını yakından tanıma imkânı bulmuş köy ve kasaba gerçeklerini eserlerine yansıtmış; ancak ideolojik veya propaganda çerçevesinde düşünülebilecek eser vermekten büyük ölçüde uzak durmuştur. Hikâyelerinde "küçük kasaba ve köylerde yaşayan çok çalışan az mutlu olan kişilerin hayatını yansıtmak" amacındadır. Romanlarında da aynı amacı güden Bilbaşar küçük insanların ezilmişliklerini "dobra bir deyiş" ile anlattığı için "haşin realizm" yapmakla suçlanmıştır.

Bilbaşar sanatta "gün ışığı estetiği" ve "ay ışığı estetiği" olarak adlandırılan iki estetik plan bulunduğunu belirtir. Birincisinde ölçülülük berraklık ve mantık hâkimdir ikincisinde bu unsurlar bozulur. O eserlerinde "gün ışığı estetiği"ni benimsemiştir.