ADIMI SEN KOY
Yaşanılır bir ışık arıyorum
Geçmişim delikler arasında uçurum seriyor önüme
Gözlerimden keskin bir bıçak urgan inatlarla inatlaşıyor
Renksiz kalıyorum ressam sokaklarında
Sana varmak için yollar inşa ediyorum
İzninle huzuruna geliyorum
Elçi değilim
Yolcu değilim
Adımı sen koy.

Usul usul geçmişi çürüten yalnızlığım öldürüyor anıları
Talan bir şehre dönüştü gülümser yanlarım
Ellerim ellerine ne kadar muhtaç bir bilsen
Sarılmanın hasretiyle inançlar biriktiriyorum
Oysa dokunsan ağlamak devreye girecek
Yolunu gözlüyor hüzün usul usul
Bu yerler ya bana büyük ya ben bu yerlere
Ömrümden sisli havalar getiriyorum
Rüzgâr değilim
Adımı sen koy.

Çöller genzimi yakma suçunu güneşle bölüşüyor
Her gün fütursuz bir beden gibi yürüyorum
Suların yaşatmak maharetleriyle çığlık çığlığayım
Acı dağları aşabilmenin umuduyla aynı yatağı paylaşıyorum
Afaklarının beyazlığını okşamaya geliyorum
Bilmiyorum neden ağzımla kuş tutsam kuşa yazık olsun ki?
Yazgım artık lal bir devrim şiirlerde
Âşık değilim
Adımı sen koy.