Türkiye'de farklı kimlikler ve kültürler arasında karşıtlıklara ve birbirine yabancılaşmaya neden olan tedavüldeki olumsuz algı ve ön yargıların toplumun bir arada yaşama kültürüne ülkenin birlik ve bütünlüğüne verdiği/vereceği zararın boyutları dikkate alındığında farklı kimlikler ve kültürlere mensup bireyler veya gruplar olarak birbirimizi tanımamızın anlamamızın empatiyle yaklaşmamızın ne kadar da acil bir ihtiyaç olduğu daha iyi anlaşılmaktadır. Bu bağlamda empati kurması ve kurulması gereken kesimlerden biri de Güneydoğu Anadolu gençleridir.Sosyal ve psikolojik bir varlık olarak insan genellikle durduğu yeri verdiği kararı veya yaptığı tercihi tanımlanma biçimine ve yakıştırıldığı yere göre belirleme eğilimi gösterir. Bu durum Güneydoğu Anadolu gençlerinin de ekseriyeti için geçerli olup onlara karşı özenli olmayı gerektirmektedir. Zira onlarla ilgili yapılan tanımlama ve yakıştırmalar onları kerhen de olsa yapılan tanıma uygun davranmaya yakıştırıldığı yerde olmaya zorlayabilir. Oysa toplum olarak en acil ihtiyacımız ülkedeki bütün renkleri kültürleri ve kimlikleri kapsayacak bir kolektif bilince sahip olmaktır. Bu bilinç bir diğerini tanımlamayı değil tanımayı; yargılamayı değil anlamayı; dışlamayı değil kapsamayı gerektirir. Bilinmelidir ki; ülkede herhangi bir kesimle yerleşik algılar ve ön yargılar üzerinden kurulan; dışlama tanımlama ve yargılama içeren her türlü ilişkiden en çok zarar gören olgu toplumun birlikte yaşama kültürü arzu ve iradesi olacaktır. Birlikte yaşama kültürü bağlamında Türkiye için çözüm: Farklı kültür ve kimliklerin özgürce yaşamasına ve gelişmesine imkân verecek ama aynı zamanda çeşitliliğin muhtemel ayrıştırıcı etkilerinden toplumu korumak için farklılıklarla barışık esnek ve kolektif bir üst kültürde uzlaşmaktır. Çoğulcu geniş tabanlı olması gereken bu kültürün temel referansları bünyesindeki kültürlerin kesişme noktaları; millî ve manevi değerlerimiz insan hakları demokrasi kültürü vatandaşlık hakları ve görevleri ile ortak insani ve evrensel değerler olmalıdır.