Abdülhak Şinasi Hisar'ın 1930'larda yayımlamaya başladığı anıları temel olarak çocukluk yıllarını içine alır. Hoca Ali Rıza'nın resimlerinin Proustvari etkisiyle zihninde canlanan Sultan II. Abdülhamid'in saltanatına denk gelen bu dönemi Hisar "Çocukluğumuzun tattığı dünya elbette bir cennetti" ifadesinde cisimleşen bir bakışla hikâye eder. Yazar bilincinde olduğu siyasi ve kültürel çelişkileriyle bütün bir dönemin içinden bir "cenneti" taşın içinden bir heykel yontarcasına biçimlendirir: Hem kendi çocukluğu hem İstanbul'un yaşayışı böylece maddi ve manevi varlığıyla; hatıra roman şiir arasındaki sınırları ihlal eden bir metne dönüşür. "Hatıraların ağacını kendi içinde büyütmesini o kadar iyi biliyor" diye tanımlar onun bu özel yaklaşımını Ahmet Hamdi Tanpınar.

Abdülhak Şinasi Hisar Boğaziçi Mehtapları'nda son demlerine yetiştiği Boğaziçi'ndeki mehtaba çıkma âdetini bir dönemin tabiatını sanatlarını duygularını temsil kuvvetine sahip bir tören olarak resmediyor.