Bu kitabın sonunda tekrarladığım Mustafa Kemal Atatürk'ün sözleri 1927'de ben doğmadan bir yıl önce söylenmiş. 92 yıl sonra benim onları hatırlatmaya mecbur kalmam bu yazıların neden derlenmiş olduğunu belirliyor. Ülke yabancıların kurguladığı bir yola sürüklenirken halk nerede?

1950 li yıllar... Kadıköy Süreyya sinemasında bir piyes oynanıyor. Sahnede birisi oturan diğeri ayakta iki kişi var. Ayakta duranın arkasındaki iki katlı ev dekoru yavaş yavaş sahnedekilerin üstüne yıkılmaya başlıyor. Olay oturanın ve bütün seyircilerin karşısında oluyor! Oturandan da salondaki halktan da çıt yok! Oyuncular sakatlanıyor. Bir süre daha hiç kimseden çıt yok! Hareket yok! Sanki herkes donmuş ya da yaşamıyor! Sonra sesler yükseliyor. Amma çok geç!

Bu sefer başımıza yıkılan bir sahne dekoru değil ülkemiz. Basın ve halk suskun ve etkisiz!

Sanki herkes donmuş ve yaşamıyor!

Üç maymunu oynuyor! Dramın perdeleri bir bir gözümüzün önünde açılıyor!