Yirminci yüzyılın ortalarında Batı toplumlarında normlar toplumsal düzenin işleyişinde merkezi bir rol oynamaya başladı. Normallik bireylerin davranışlarını denetleyen bir iktidar mekanizmasına dönüşerek geleneksel davranış kalıplarına uyum olarak tanımlandı. Ancak bu normatif düzen zamanla eski sınırlara başkaldıran ve bireyci kendini gerçekleştirmeyi temel alan yeni bir normatif düzene bıraktı yerini. İronik bir biçimde bireycilik ve konformizm karşıtlığı yeni bir zorunluluk haline geldi.

Bugünün Normali bu yeni normatif düzenin politika sağlık ve cinsellik gibi alanlarda nasıl tezahür ettiğini derinlemesine inceliyor. Kendini var etmeye dair normların bu yeni katı mükemmeliyetçiliği yaygın bir öfke kaygı ve tatminsizliğin habercisi olarak karşımıza çıkıyor. Kitap okuruna günümüzün normalini sorgulamaya ve anlamaya yarayan entelektüel araçları sunarken modern çağda ortaya çıkan "normal" kavramının nasıl şekillendiğini ve bu kavramın tarihsel dönüşümünü inceliyor.