Bazı insanlar vardırBütün duygularını içlerinde yaşarlar.Çevresindekiler pek fark etmezler onları.İçlerindeki biriktirdikleri duyguları şiire hikâyeye yazarlar  böyle rahatlatmaya çalışırlar yüreklerini.Konuşsalar anlaşılmayacaklarını sanırlar.Dostlarından sevdiklerinden darbe yemişlerdir.Kimseye dertlerini anlatacak kadar güvenmezler...Dışarıya sağlam güçlü dururlar yalnız kaldıklarında dökülür içindekiler damla damla.Bastırılmış duyguları bazen patlama noktasına gelebilir ama çevresindekileri mutsuz etmemek adına susarlar.Hiç kimseye gidip bir dert anlatamazlar ama herkesin sevincini üzüntüsünü paylaşır en az onlar kadar o duyguları yaşarlar.Hatta başkalarının zamanında yaşadığı mutlulukları onlara hatırlatırOnları sevindirirler... Onlar unutmuş olsa bile.Bu insanlar gidince kimse fark etmez...