"Kötü dediler bana kötü kötü kötü... İçimde nasıl bir prenses vardı oysa böyle saçları sırma gözleri menekşeli kıpır kıpır kirpikleri kaşlarına değen danteller işleyen dünyaya tertemiz sarayı mutfağında kaynayan hep bir tencere çorba bahçesinde ayrık otlarından eser yok şebboylar şakayıklar leylaklar en kötü ihtimalle cam güzelleri işinde gücünde kendi halinde gerektikçe iyilik peşinde koşan bir prenses ve daha da gerekirse iyilik meleği şaşakaldım doğrusu... Kötü kötü kötüsün dediler bana huylandılar açıkça huylandılar da hayalime yalanıma sövdüler. İçten içe göz diktiğim şeyleri nasıl da gördüler dedim alnımda mı yazıyor yoksa yahu sahnelere çıkmak istediğim eteklerimi aça aça bir dansöz bağıra bağıra bir oyuncu olmak istediğim..."Adanın eskileri uç uca üst üste büyük ağaçları yarım yarım saadetlerikaybolan cinleri... Gizlisi saklısıyla kahırlı yankılı tufanlı... Cadı şayianın uçurduğu gövdesiyle Ümran'ın hikâyesi... Sinek papaz esas erkek kupa kız esas kadın. Oylum Yılmaz gidişi gelişi ve kendisinden arta kalanı istenmeyen bir kadını anlatıyor. Dünya hatırlanmayan masallarla bir bir eksiliyor.