"Ey Türk! Bu satırlarda mâzînin destanlarını, hâlinin hicranlarını söylemek ve inlemek istedim. Bir keman gibi..." "Asırlardır, dînin, milletin aşkına başına yağan, sonu gelmez bir belâdır... Yurdun nihâyetsiz bir Kerbelâdır... Memleketin, içinde cenâze namazı kılınan, cenâze duâsı okunan bir mâbed hâlini aldı. Ne yoncan, yongan kaldı. Bir Allahın, bir de Muhammedin kaldı." Ahmet Hikmet Müftüoğlu, bu eserindeki hikâyelerde dertlerimizin milli ve dini köklerimizden kopmaktan kaynaklandığını; çarenin de dini ve milli değerlerlerimizle birlikte çağdaş ilim ve fenne dayalı bir eğitim sisteminde bulunduğunu gösteriyor.