"Arkadaşlar!... Askerler!... Ben Emre'nin bize katılmasını kabul ediyorum.O çok cesur birisi. Sizler ne dersiniz?"Herkes birbirine baktı. Emre'nin gözleri sevinç ve arkadaşları arasında gidip geliyor umutla verecekleri cevabı bekliyordu.İsa atıldı:" Komutanım madem öyle uygun buldunuz ben de kararınıza uyarım."Diğer çocuklar da aynı şeyi söylediler.Emre öyle bir sevinç çığlığı attı ki tepelerde yankılandı:Hızla gidip abisinin boynuna sarıldı. İsa sert bir davranışla kardeşini itti."Asker!" dedi. Artık evin dışında abi-kardeş yok.Mademki çetenin içindesin ona göre davranıpona göre hareket edeceksin.Tamam mı?"Emre hızla hazır ol durumuna geçip "Emredersin komutanım!" dedi.Hepsi birden ellerini tekrar birleştirip bir kere daha yemin ettiler:" Ölmek var dönmek yok!"