O "Karşımda müthiş bir yangın var. İçinde evlâdım yanıyor; imanım tutuşmuş yanıyor. Gözümde ne Cennet sevdası ne de Cehennem korkusu var. Kur'ân'ımız yeryüzünde cemaatsiz kalırsa Cenneti de istemem; orası da bana zindan olur. Milletimizin imanını selâmette görürsem Cehennemin alevleri içinde yanmaya razıyım. Çünkü vücudum yanarken gönlüm gül gülistan olur" demişti.
Onun bu şefkati sonunda meyvsini verdi; eziyet sıkıntı eza ve cefayla geçen bir asırlık ömür Risale-i Nur eserlerini netice verdi.
Şimdi yüz binlerce milyonlarca çocuğumuz onu daha yakından tanımak istiyor. "Canım Üstadım" diyorlar; "Sana minnettarız. İmanımızı tahrip olmaktan kurtardın. Lütfen şükranlarımızı kabul ediniz."
O büyük insanın hayatı siz çocuklarımız için...