"Değişim kafadan başlar. Zaten sarıdan siyaha çevirdiğim saçlarımdan mı bilinmez aklıma durmadan daha da kara şeyler geliyor. Belki de pembeye boyarsam daha makul düşünceler gelir; daha tatlı daha pozitif. Aynaya baktığımda pembe bir kafam olması bile yeterli olur belki..."

"İçine kapanık insanların en belirgin özelliği diğerleri anı yaşarken onların anı gözlemlemesidir. Başkaları yaşar sen yaşanan o şeyle ilgili binlerce düşünce geçirirsin kafandan. Benim gibi çılgın bir içsesi olanlar da gözlemlemekle kalmaz. Olanları bir de sorgular. Kendini andan çıkararak her türlü zihin karmaşasını kucaklar."

"Bu evin salonu bol güneş alırdı ama arka odaları da bir o kadar karanlıktı. Etrafa karşı yüzü gülen ama içinde derin üzüntüler taşıyan insanlar gibiydi."

"Çocukların mutluluk depolarını dolduran şey ailelerinin onlara olan sevgisidir. Çocuk olduğun için depon da küçük. Sürekli yenilenmek istiyor. Bir bakışla bir sözle bir sarılışla yanında olmakla... Durup dururken annene sarılmak gelir ya içinden. Hah işte o depon boşalmak üzere olduğu içindir. Bir sarılırsın dolar yeniden. Ben de o depomu çarşamba çikolatalarımla dolduruyorum az da olsa."

"Her yara izinin bir hikâyesi vardır. Tüm yara izleri de o hikâyeleri anlatma hakkı verir sahibine. İz bırakacak kadar acıtmışlardır çünkü. İz bırakarak da unutulmaz olmuşlardır. Bu yüzden iki insan yara izlerinin hikâyelerini dinlerken daha iyi tanır birbirini. Çünkü yara izleri kolaylaştırır hem sevmeyi hem de affetmeyi."