"O  gece  müthiş  bir  don  vardı.  En  küçük  yarası olan  bile  karın  üstüne  düşmüş  beklemek  zorunda. 
Kimsenin gidebileceği yer yok. Yaralıların hepsi o gece dondu. Sabaha kimse kalmadı.


Ben o gece yarısına kadar o yaylanın Kur'an sesi ile inlediğini çok iyi hatırlıyorum. Çünkü o günkü 
asker  Kur'an  okumasını  biliyordu.  Yasin'i  bilmese  de  hemen  herkes  namaz  surelerini  biliyordu. 
Herkes ölmek üzere olduğunu biliyordu. Savaşta ölen ilk başta zaten ölmüştü. Yaralananlara gelince 
onlar  da  gece  sabaha  sağ  çıkamayacaklarını  biliyorlardı.  Kan  kaybından  soğuktan  öleceklerini 
biliyorlardı.

Kısaca herkes kendi Kur'an'ını kendisi okuyordu. Yani askerimiz henüz şehit olmamış yarı mevcudu 
Kur'an okuyordu. Bu ne demektir. Mahşer gibi. Ne var ki gece yarısından sonra Kur'an sesleri kesildi. 
Çünkü yaralıların hepsi öldü. Kolordu şehit oldu. Asker dondu. O manzarayı hatırlamak bile kanımı 
donduruyor. Üstelik ben o hali gördüm ve o hali yaşadım."