Hidayet öyküleri serisinin bu son kitabında; birçok kardeşimizle görüşme imkânımız oldu. Her biri kudret kaleminin üzerlerine çizdiği renklerle müzeyyen bambaşka dünyalar içindeyken hidayet yolunu bulmuşlardı. Lisanlar renkler milletler farklı farklı... Ancak dert bir... Ruhlarının huzur ve sükun arayışı... Ne zenginlik ne gösteriş ve şatafat ne fânilerin iltifat ve alkışları ne kalın ciltli kitaplar ne bozulmuş/tahrif olmuş mukaddes metinler ruhlarını huzura kavuşturuyor. Hepsi bir arayış içinde... Ruhlarının açlığını doyurma arayışı... Bedeli ne olursa olsun kim ne derse desin...
Ne kutlu bir yolculuktur bu... İnsanın kendi içinde başlayıp devam eden... İnsan kendinde bu yolculuğa başlayınca son durağı Rabbi oluyor. Rabbini bulan başka hiçbir şeye değer vermiyor artık... Belki de O'nun dışındaki her şeye sadece hak ettiği kadar değer veriyor fazlası değil! Onların bu yolculuklarına şâhit olmaya onlarla bu mübarek yürüyüşlerinde yoldaşlık etmeye var mısınız?
Eğer hayat boyunca yürüdüğünüz yollar Allâh'a çıkmıyorsa yürüyüşünüz boşa gitmiş değil midir? Yolunuzun diğer ucu Cennet'e varmıyorsa acaba nereye gidiyorsunuz?