Köksal Alver Çevgen'de insanı hayata davet ediyor. Ama bildiğimiz hayata bize sunulan değil bize dayatılan değil doğamızda bulunan hayata. Bu daveti kimi öykülerinde bir kaos evreni kurarak yapıyor. Kimi öykülerinde ise kaosun kavganın arasından beliren bir ayrıntıya dikkat çekerek; "Büyük büyük sözlerin ciddi sorunların memleket meselelerinin ideolojilerin akımların kör siyasetin gücün ve iktidarın silindir gibi ezip geçtiği un ufak ettiği ayrıntılar. Mesela mevsimlerin akışındaki esrar. Mesela yağmurun salkımsöğüdün yapraklarından toprağa inişi....."