Çeyrek asırdır içinde bulunduğumuz coğrafyada eğitim öğretim faaliyeti yürütürken özellikle gençlerle sıcak ve samimi ilişkiler kurmaya ve onlara yakın olmaya çalıştım. Onları önce anlama sonra da onlara faydalı olma çabasında oldum. Pek çok gözlem ve tecrübe ile basit sorunlar karşısında çaresiz kaldıklarında hayatlarına dokunarak onlara rehberlik etmeye gayret ettim.Bir baba olarak çocuk büyüttüm ve çocuk büyüten binlerce anne ve babayla çocukları konuştum. Kendi çocuklarımla ilgili kaygılar taşıdım kaygı duyan ebeveynleri dinledim. Anne babalar ile ergenlik çağındaki gençler arasında oluşan uçurumlara şahit oldum. Hırpalanan çocukların girdaba kapılan gençler haline dönüştüğünü gördüm. Görmek istemediğim pek çok acı ve dramı ergenlerin gözyaşlarında gördüm. İnsanların iyi amaçlarla büyük kötülükler yaptıklarına şahit oldum.İşte bu çalışmaya birkaç çocuk veya gencin dünyasını perişan olmaktan kurtarabilmek ya da hayatlarına dokunabilmek düşüncesiyle niyetlendim. Mutlu bireylerden ve mutlu ailelerden oluşan bir toplum haline gelmek ve birlikte cennete yolculuk yapmak amacıyla bu satırları yazmaya çalıştım. Toplumun bencil bireyci bir hayata yöneldiği aile bağlarının zayıfladığı aile içi ilişkilerin donuk bir yapıya büründüğü günümüzde sağlıklı mutlu başarılı dünya ve ahiret mutluluğunu hedefleyen nesiller yetiştirmeye gayret eden okuyuculara mütevazı bir katkıda bulunmayı amaçladım Selami Yalçın