Cibril'le gelen vahye içten boyun büktüler.Dikenleri gül bilip çöle sevgi ektiler.Rahle-i tedrîsinde Server-i Enbiyâ'nınAllâh'ın huzûrunda «vav» gibi eğiktiler.Midelerini değil ruhlarını doyurupYöneldiler ukbâya nefsi dâra çektiler.Mazlumun sırtındaki harar dolusu zulmünKaranlığına doğan güneş gibi tektiler.Küçüldükçe büyüyen büyüdükçe küçülenFakirin sofrasında tadımlık ekmektiler.Cihad emri gelince; Bedir Uhud Hayber'deKüffârın tepesine bulut olup çöktüler.Ne elem ne kedere ne gama gözyaşınıŞehid olmadan şeyhe dönenlere döktüler.Her biri bir çağlayan dağlardan birer misalMaddede akıl kadar mânâda büyüktüler.Değişmediler pula aldanıp yönleriniAhlâk ve fazîlette Hâbil'deki köktüler.Nasiplenip Rasûl'den çölün kıble tarafıKini kibri gururu gönüllerden söktüler.Geceye doğan yıldız paha biçilmez inciMâsivâ kervanıyla taşınmayan yüktüler.Aldırmayıp zalimin türlü işkencesine«Sırât-ı müstakîm»de elif gibi diktiler.Görmedi böylesini dünya dünya olalıMeleklerin övdüğü insanlardan ilktiler.Seciyeleri yüksek gayeleri ulviydiOnlar îmanlarıyla erişilmez göktüler.