''Gece uyan lütfen uyan.'' ağlamam şiddetleniyordu. ''Gece lütfen kalk lütfen bana sarıl. Beni bırakma gece. Beni tek bırakma yalvarırım. Ben sensiz ne yaparım ha? Gitme bana bir kez daha sarıl ama sen böyle bir şeyi haketmiyorsun gece! Kalk lütfen yalvarırım. Sensiz ne yapacağım ben?'' diye bağırmaya devam ederken hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladığımı fark ettim. İlk defa böyle hissediyorum ve durduramıyorum. Durdurmak istemiyorum. Hayatımın anlamını kaybettim. Benden daha mutsuz biri var mı? Hayatıma renk katan o gitmişti. Yalnız kalmış gibi hissediyordum. Sanki bana yüzü dönük tek kişi Gece' idi. Ama o da gidince tüm dünya bana sırtını dönmüş gibiydi. Gece. Gittin. Bana sırtını döndün. Gittin.