1960'ların ortalarından itibaren dünyanın birçok yerinde eş zamanlı olarak şiddete yani silahlı mücadeleye yönelentoplumsal hareketler ortaya çıktı. Bu hareketler genellikle mevcut siyasi ekonomik ya da kültürel düzene bir itiraz olarakçoğunlukla öğrenci ve işçi grupları içinden doğdu ve zaman içinde silahlı mücadeleye dönüştü.Şiddet ve toplumsal hareketler uzmanı Isabelle Sommier burada özel olarak sanayileşmiş kapitalist ve demokratik ülkeleri vebu ülkelerdeki silahlı örgütleri ele alıyor: İtalya'da Kızıl Tugaylar (BR) Almanya'da Kızıl Ordu Fraksiyonu (RAF) Japonya'da JaponKızıl Ordusu (ARJ) Fransa'da Doğrudan Eylem (AD) ABD'de Weather Underground Organization (WUO). Devrimci Şiddetböylece demokrasi kültürünün en gelişmiş biçimde yaşandığı bu ülkelerdeki siyasi durumla bugün var olan iletişim kanallarınınsözünün bile edilemeyeceği o günlerde özellikle üniversite öğrencisi gençlerin Japonya'dan ABD'ye aynı anda ve hayatlarıpahasına toplumu kurtarmak için eyleme geçmeleri arasında da bir bağlantı kurmuş oluyor.68 Mayısı'ndan sonra yeniden ortaya çıkan solun devrimci şiddetinin istikametine ışık tutan bu önemli eseri Ömer Laçiner'in önsözüyle sunuyoruz.