Ölümü gözlerimize taktık kiSür(ül)memizdi.Ne faşist sevmekti buUtandım ölmemekten.(Arkadaşlarım ölüyken)Darlığımızın ağaçlarıMayıs gülüyken....İki sınıftır insanlarÖlümlerle yaşayanlarÖlüleriyle yaşayanlar.Ölüler kiGençti(r)ler çocuktu(r)lar.Bir şair gibi seviyorum sizi çocuklarMemleketim kadar......Adam asmaca oyunuyla büyüyen çocuklarHâlâ ve daima tedirgin güvercinleri vuruyorlarKahraman(!) oluyorlar.