Hepsi "dinsel" toplumlarını din ekseninde şekillendirmek isteyen dört "sosyal hareket": Mısır'da Müslüman Kardeşler İsrail'de Şas İtalya'da Comunione e Liberazione ABD'de Kurtuluş Ordusu. Davis ve Robinson çoğu zaman önyargılarla yaklaşılan bu hareketlerin ortaya çıkışlarının ve gelişmelerinin öykülerini örgütlenme biçimlerini "sivil toplum" yaratma konusundaki anlayışlarını kurdukları kurum ve kuruluşlarla devletin etrafından nasıl dolandıklarını anlatıyorlar. Dinsel Hareketler ve Sosyal Refah farklı dinlerden ve ülkelerden olan bu dört hareketin izlediği sabırlı aşamalı bir şekilde ilerlemeyi esas alan sebatkâr toplumun kılcal damarlarına nüfuz eden yaklaşımın çoğunlukla gözden kaçırıldığına dikkat çekiyor. Davis ve Robinson'un özellikle altını çizdikleri nokta şu: Bu hareketler özellikle sosyal dayanışma yardımlaşma ve sosyal refaha verdikleri önemle toplumlarında yer ediniyorlar. Bu çerçevedeki komüniteryan/cemaatçi mantığa bağlı olarak yarattıkları alternatif dinî kültürel ve ekonomik kurumlarla muazzam bir ağ kurup hem devlete meydan okumaya başlıyorlar hem de kendi gündemlerini usul usul işliyorlar. Sadece dinsel açıdan ortodoks hareketlerin örgütlenme biçimlerini kavramak için değil etkili bir sosyal hareket kurmanın yollarını izlemek için de çok önemli bir kitap...