"Kısacası o günden sonra yalnızca bir sporcu gibi atak olmaya çalışarak ve ilacın kısa süreli etkisi altında Dr. Jekyll'ın görünümüne bürünebiliyordum. Gündüz ve gece sürekli o tarifsiz 'haberciler' geliyordu. Hepsinden kötüsü eğer uyursam ya da koltuğumda bir an bile içim geçse daima Hyde olarak uyanıyordum. Sürekli tehdit eden bu kör talihin neden olduğu gerginlik ve artık kendimi mahkum ettiğim uykusuzluk altında evet insan için mümkün olduğunu düşündüklerimin ötesinde asabiyetle yenmiş bitmiş hem fiziksel hem de kafaca tükenmiş yalnız bir tek düşünceye saplanmış biri haline geldim: Diğer benliğimiz dehşeti. (...)
İşte yine bu asi dehşet ona bir eşten daha yakındı. Vücudunda hapsedilmiş yatıyordu. Onun doğmak için homurdandığını işitiyor mücadele ettiğini hissediyordu. Zayıflığın her anında ve uykunun mahremiyetinde galip geliyor ve onun yerine geçiyordu. Hyde'ın Jekyll'a duyduğu nefret başka türdü. Darağacı korkusu onu geçici bir 'intihar'a sürüklüyor ve bir kişiliğe sahip olmak yerine ayrılmış bir parçanın ikinci derecedeki istasyonuna dönmeye itiyordu. (...)
Bu hikayeyi uzatmanın anlamı yok zaten zaman da aleyhime işliyor. Kimse böylesine eziyet çekmemiştir. Bu kadarı yetsin artık. Bunlar bile ruhumda -hayır teselli değil- bir çeşit nasırlanmaya kaderi kabullenmeye neden oldu. Cezam yıllarca sürebilir ama bu son gelen felaket sonunda beni kendi yüzümden ve karakterimden etti."

Klasik Amerikan edebiyatının büyük yazarı Robert Louis Stevenson Define Adası'ndan sonra diğer büyük kitabı Dr. Jekyll ve Mr. Hyde da"Oğlak Klasikleri"nde.