Dünya molası vermiş bizler
molası bitecek ve kaldığımız yerden birleşeceğiz...
Bu mola tek bir şey için vardı unuttuklarını unutanlarla birlikte 
hatırlamak ve sevginin bütünlüğünde 
asıl merkezde toplanmak içindi...
Bu merkez ki sevginin merkezi; 
oraya yüz yüze gelebilecek cesareti 
ve paydaşlığını gösterebilenler gelecekti...
Bizler özümüz sevgi olan ve yerküre üzerindeki 
yankısından başka bir şey olmayan dünyada güvenle
ve sevgiyle birbirimize yaklaşmalıydık...
Yaratıcın ölümden sonra da ellerimizi 
sevgi ile tutarak karşılayacağını bilmeliydik...
Hakikat Aşk İyimserlik ve Dürüstlük yolunu 
izlemekle ve bunu tam bir sevgi ve tevekkül
içinde gerçekleştirmek ile mükellef olan bizler 
açları doyurmak veya çıplakları giydirmek
türünden iyiliklerin yanında 
diğer insanlar için iyi ve hayırlı düşünceler 
üretmekten de sorumluyduk...
İnsan hiç kimsenin kötülüğünü düşünmemeliydi 
aksine onlara zaaflarını yenmede yardımcı olabilmeliydi...
Fark ettiklerim ve hissettiklerimle yürüdüğüm yolcuğumda; 
yaşadıklarımı gördüklerimi ve bildiklerimi 
sizlerin kalbine sevgiyle sunuyorum.
Aldı başı misk-i Amber
Yoğuz dedi dünyevilerde
Saldı kendini gölde bir dibe cevher
Cevherde zuhur eder gönülü miskinler
Dip deyup geçme ey yar! Su sığdır gönülü coşkundur
Sığ sularında yüzmeye yürek gerek.
Edeb-e susmuş diller yüreği konuşan gerek
Ürkeksen atma o taşı. Dib-i görür de bulamaz çoğu cihan-ı
Bana etme sözle lisan. Anlar yüreği dib-e vuran
Baktım aynama gördümse seni. Ne güzel talebenin dersi
Bana sen sana ben yansır. Yansıyandan al dersini.