"Endülüs medeniyetimizin en uzak batıda hüküm ferma olduğu toprakları anlatıyor. O toprakların şehirlerini o şehirlere can veren ruh veren isimleri anlatıyor."Sıkıştığı son köşede son hastaHanedanın son evladıTerk ederken El-Hamra SarayınıMuhammed Ebu AbdullahHissetmişti göğsündeki dermansız ağrıyıBaşlamıştı hırsından ağlamaya.Hıçkırıklar kırıklıklar diz boyu;Durumu fark eden anne FatımaDoldurdu ağzını sövgü sözlerleGıcırdattı mercan dişleriniSon sözü oldu sözlerin en acısıDedi ki:"Ağla oğul ağla!Kapkara yazmalar bağla!Farkı kalmasınÖlünün sağlaEy dünyanın kiracısıKendini adam sanırsın ne hakla?Erkekler gibi yurdunuKoruyamayana nedir düşen;Elbet kadınlar misaliAğlamak...Sana ancak ey sefil çocukİşte böylesi müstehak...Vah Endülüs vah!Ve Lâ galibe illa Allah!"