"...Bay X şu devingen yaşamda bir durağan denge tutturmuş giderken bir gün fena halde göbeklenmiş olduğunu fark eder. Önce aldırmaz. Nasılsa uzun dönemde göbeğin ve diğer örgenlerin toplam getiriden alacakları pay eşitlenecektir. Bir süre bekler ama boşuna... Göbek gitgide semizleşir. Bay X varoluş nedenini pek kestiremediği bu göbeğe bakıp bakıp civciv mi çıkacak kuş mu diye bekler hiçbir şey çıkmadığını görünce de öleceği duygusuna kapılır. Ölümü hatta ölümden sonrasını programlamaya karar verir. Önce kendi ölüm duyurusunu kaleme alır gazeteleri dolaşarak en ucuza basanını bulur. Size ölümüm bildirildiği zaman basarsınız der. Sonra tabutçuları dolaşır. Ölçülerine göre tabut bulmak zor olmaz ama iş tabut seçmeye gelince... Türlü malzemeden türlü biçimde tabutlar vardır. Aslında tabut satın almak hiç de rasyonel bir iş değildir Bay X'e göre nasılsa çürüyüp gidecek bir beden için onca masraf... Ama ölümlülerin bu zevk çeşitliliği karşısında da hayran olmaktan kendini alamaz. Sonunda gözüne cam bir tabut ilişir üstelik soğuk hava aygıtı da vardır bu tabutun. Yani bunun içinde ceset bozulmadan kalabilecektir. Tabut gereksiz bir nesne olmaktan çıkar o zaman diye düşünür Bay X. Ama ya elektrik masrafı soğuk hava aygıtının işlemesi için gelecek kuşaklara yüklenecek onca masraf? Bay X kararını verir: Benim varlığım onlara hep düzeni anımsatacak rasyonel davranmayı... Ben hep yaşayacağım aralarında bozulmamış kalıbımla. Elektrik masrafına gelince yaşasaydım daha fazla masrafım olmayacak mıydı pöh yaşadığımı varsaysınlar. "("Homo Economicus"tan alıntı Çiçek Yiyen İnek içinde.)