Görme yetersizliği olan bireyler ülkemizde hem ayrı eğitim ortamlarından hem kaynaştırma eğitiminden faydalanmaktadırlar. İlkokul ve ortaokul düzeyinde her iki eğitim ortamından yararlanabilen görme yetersizliği olan bireyler lise düzeyinde eğitim görmek istediklerinde ise herhangi bir ek yetersizlik olmaması koşulunda sadece kaynaştırma eğitimine alınabilmektedirler.

Türkiye'de görme yetersizliği olan bireylerin ayrı eğitim ortamlarında eğitim görmeleri onların gören bireylerle etkileşime girmelerinin önünde büyük bir engel oluşturmaktadır. Görme yetersizliği olan öğrencilerin ayrı eğitim ortamlarında veya özel eğitim sınıflarında eğitim görmeleri ortaöğretim kademesine kadar gören akranları ile aynı ortamda eğitim almamalarına neden olmaktadır. Ayrıca ailelerinin aşırı koruyucu tutumlarından dolayı gören insanlarla olan iletişimleri de kısıtlanmaktadır.
Bu nedenle kaynaştırma sınıflarında ergenlik dönemi gibi önemli bir dönemden geçen görme yetersizliği olan öğrencilerin gören arkadaşları ile olan arkadaşlık ilişkilerinin nasıl olduğu bulundukları ortamda nasıl algılandıkları sosyal statülerinin ne olduğu araştırılması gereken bir sorun olarak ortaya çıkmaktadır. Bu çalışmada kaynaştırma eğitimi alan görme yetersizliği olan ve gören öğrencilerin birbirlerini kabul düzeyleri ve akran ilişkilerinin ne düzeyde olduğu araştırılmıştır.