sen gidince biz de birdenanlayıverdik büyüdüğümüzühiçbir anlamı kalmadı hatmi çiçeklerininevdeki sessizliğin deöyle senin bıraktığın gibidiz çökmüş bekliyor evin sessizliğikelimelerden bir yol bulmayakanında köpüren gül hatmilere tutunupkanında gezinen hüznün gül kokularınabırakıyor ellerimizisenden kalan sessizlik