Felâtun ve Râkım yakın muhitlerde biri alafranga özentisi bir babanın elinde diğeri babası ölünce zor koşullarda anne ve dadısının fedakârlıklarıyla büyümüş yirmili yaşlarda iki arkadaştır. Felâtun Bey şık giyinmenin gezip tozmanın peşinde Batı özentisi bir tiptir; Râkım Efendi ise çalışkan kendini yetiştirmiş Doğu ve Batı kültürlerini özümsemiş biridir. Ahmet Mithat Efendi birbirine bütünüyle zıt bu iki tipi çeşitli olaylar içinde kimi zaman oldukça mizahi bir dille karşılaştırarak ideal bir tip yaratır. Yazarın yaşamöyküsüyle paralellikler de taşıyan roman Batılılaşma eşiğindeki toplumun meselelerini bu yeni kültürü sindiremeyen alafranga züppe tipiyle ortaya koyar.